اومدي شبيه بارون دله من خسته خاكه  

واسه اون نم نمه چشمات ، نميدوني چه هلاكه

 

نمي دوني ، نميدوني واسه من چقدر عزيزي 

شايدم مي دوني اما منو باز به هم ميريزي

 

نمي دونم چي رازيه كه تو چشمات خونه كرده   

 

هر چي هست اونقدر قشنگه كه منو ديوونه كرده

 

 

 

گریه شاید زبان ضعف باشد

شاید کودکانه شاید بی غرور...

اما هر وقت گونه هایم خیس می شود

می فهمم نه ضعیفم نه کودکم بلکه پر از احساسم…

 

 

 

سراب رد پای تو کجای جاده پیدا شد
کجا دستاتو گم کردم که پایان من اینجا شد

کجای قصه خوابیدی که من تو گریه بیدارم
که هر شب حرم دستاتو به آغوشم بدهکارم

تو با دلتنگیای من تو با این جاده همدستی
تظاهر کن ازم دوری تظاهر می کنم هستی

 

تو آهنگ سکوت تو به دنبال یه تسکینم
صدایی تو جهانم نیست فقط تصویر می بینم

یه حسی از تو در من هست که می دونم تو رو دارم
واسه برگشتنت هر شب درارو باز میذارم

تو با دلتنگیای من تو با این جاده همدستی
تظاهر کن ازم دوری تظاهر می کنم هستی

 

نظرات شما عزیزان:

†ɢα'§ : <-TagName->